Dr Maja Šujica
Institut za zdravstvenu zaštitu majke i deteta Srbije „ Dr Vukan Čupić“ Beograd
Uspostavljanje spontane cirkulacije je osnovni cilj kardio- pulmonalne reanimacije. Uzrok srčanog zastoja, njegovo trajanje, kvalitet kardipulmonarne reanimacija, da li je bila u bolničkim ili van-bolničkim uslovima određuje stepen postreanimacionih oštećenja. Komponente sindroma koji se razvija kao posledica srčanog zastoja su: povreda mozga, disfunkcija srčanog mišića, sistemski ishemijsko-perfuzioni odgovor kao i komplikacije već postojećih patoloških stanja koji su prethodili srčanom zastoju, a nisu mu morale biti uzrok. U zavisnosti od uzroka srčanog zastoja i intenziteta postreanimacionog sindroma, pacijenti zahtevaju podršku više organskih sistema. Lečenje u postreanimacioonom periodu značajno utiče na posledice srčanog zastoja i kvalitet, pre svega neurološkog oporavka. Cilj postreanimacionog lečenja kod dece je normoksemija, normotermija, kontrola metaboličkog odgovora, kontrola konvulzija, balans tečnosti, adekvatan unos kalorija. Nijedan pojedinačni prognostički činilac nije dovoljno pouzdan da bi se prognozirao ishod ili prekinulo lečenje.
