Marjanović V 1,2, Budić I 1,2, Stević M 3,4, Simić D3,4
1 Medicinski fakultet Niš
2 Klinika za anesteziju, reanimatologiju i intenzivnu terapiju UKC Niš
3 Medicinski fakultet Beograd
4 Univerzitetska dečijia klinika Tiršova, Beograd
Osnovno održavanje života uz pružanje visoko kvalitetnih mera reanimacije nakon srčanog zastoja, obezbeđuje bolje preživljavanje kod dece. Bolji ishod nakon pruženih osnovnih mera kardiopulmonalne reanimacije (KPR) se očekuje u bolničkim uslovima, posebno u bolnicama većeg kapaciteta sa obezbeđenim prostorima za edukaciju osoblja i u bolnicama sa trauma-centrima. Uspeh pruženih mera KPR kod dece može se dodatno povećati sa ranim prepoznavanjem znakova srčanog zastoja (odsustvo reakcije, spontane ventilacije i pulsa na velikim krvnim sudovima) kao i brzom primenom osnovnih mera KPR od strane spasioca-laika ili zdravstvenog radnika. Osnovne mere KPR podrazumevaju sprovođenje adekvatne dubine kompresije grudnog koša (jedna trećina anteroposteriorne dimenzije) primenom jedne ili dve ruke uz obezbeđivanje adekvatne ventilacije kod odojčadi i dece mlađe od 18 godina. Ukoliko reanimator nije u mogućnosti da obezbedi adekvatnu ventilaciju, može se sprovesti samo kompresija grudnog koša. Za sada nema sigurnih dokaza da ovaj način reanimacije vodi ka slabijem preživljavanju dece nakon KPR. Takođe, sa primenom automatskog eksternog defibrilatora evidentirano je poboljšanje u preživljavanju dece unutar 30 dana od nastanka srčanog zastoja kao i njihovo brže otpuštanje iz bolnice. Može se zaključiti da rano prepoznavanje i pružanje kvalitetnih reanimacionih postupaka obezbeđuje bolje preživljavanje dece sa srčanim zastojem. U cilju ostvarivanja kvalitetnih reanimacionih postupaka neophodno je kontinuirano sprovoditi obuku spasioca-laika ili zdravstvenog radnika za pružanje osnovnih mera KPR i uvežbavati timski rad unutar bolničke sredine kroz sprovođenje kurseva reanimacije i širenje znanja korišćenjem digitalnih medija i drugih novih modaliteta nastave.
